پزشکی کاشانی‌تبار و زاده‌ی ۱۲۵۶هجری بوده که نخست تحصیلات مقدماتی و در قلمرو دانش ادب عربی و فقه و اصول را در کاشان آموخته بوده است. تحولی روحی یافته، از علوم کهن زمانه‌اش ملول شده و به نواندیشی و دانش غربی روی کرده، زان پس روانه‌ی تهران شده و در دارالفنون از رشته‌ی پزشکی فارغ‌التحصیل شده بوده است. گویا از زمان دانشجویی از دانش‌آموختگان برجسته به شمار می‌رفته که به سبب آشنایی با زبان فرانسه شماری از آثار علمی پزشکی و غیرپزشکی را به همراه استادانش پارسی‌گردان کرده بوده است. پس از فارغ‌التحصیلی روانه‌ی عثمانی و فرانسه شده و در پاریس در رشته‌ی جراحی و چشم‌پزشکی نیز تحصیل کرده بوده است. افزون بر آن از نظر درجه‌ی نظامی نیز عنوان سرتیپی را نیز کسب کرده بوده است. سالها در دستگاه حکومتی قاجار و به ویژه ظل‌السلطان پسر ناصرالدین شاه در شهر اصفهان زیسته و نخستین نشریه‌ی این شهر به نام فرهنگ را منتشر کرده بوده است. وی سفرهای متعدد علمی داشته و گزارش آن را به دست داده است. سرانجام در چهل و هفت سالگی به سال ۱۳۰۳هجری به گواهی نشریان آن زمان به سبب یرقان سیاه درگذشته بوده است. دست‌کم تاکنون هفده کتاب از وی شناسایی شده است. .
این کتاب نیز گزارش سفر او به همراه هیئت سیاسی به سال ۱۲۸۸هجری/۱۸۷۱ میلادی به تفلیس است که به نزد امپراتور روسیه رفته بوده‌اند. متنی است علمی و انتقادی از وضعیت اجتماعی و اقتصادی که سخت تکان‌دهنده است. بر شوم‌بختی مردم ایران چنان قلم رانده که گویا به هنگام تألیف زار گریسته بوده باشد. این کتاب از سوی مصحح بر پایه‌ی نسخه‌ی خطی به خط مؤلف با همکاری گئورگی سانیکیدزه رئیس انستیتو شرق‌شناسی گرجستان تصحیح و با سه مقدمه مبسوط به زبان فارسی و گرجی و به همراه تعلیقاتی از منابع قاجار تهیه شده و برای نخستین بار این متن به سال ۱۳۸۹ از سوی کتابخانه‌ی مرعشی نجفی قم به چاپ رسیده است. .
