حبیش تفلیسی مشهورترین خواب‌گزاری‌نویسی است که ایرانیان با نام او آشنایند. از نیمه‌ی دوم سده‌ی ششم هجری که کتاب کامل‌ التعبیر تألیف شده از چنان شهرتی برخوردار بوده که دانشمندی به نام ابرقویی در مقدمه‌ی کتابش که به سال ۷۶۳هجری تألیف شده گلایه‌مند است که چرا عامه‌ی مردم زمانه‌اش تا این حد و شاید افراط‌گونه به کتاب تفلیسی اقبال نشان داده‌اند.

از هنگام پیدایش صنعت چاپ در ایران نیز چندان انواع متنوع کوتاه و بلند این کتاب و البته بیشتر به شکل دگردیسی و دستکاری شده و غیرانتقادی چاپ شده که شکل اولیه‌ی آن مخدوش شده و از دست رفته است. نخستین چاپ انتقادی آن به سال ۱۳۴۸ خورشیدی از سوی حسین رکن‌زاده آدمیت منتشر شد که البته به شکل معیار امروزین نبوده است. کتاب اصلی حبیش تفلیسی مقدمه‌ای در شانزده باب دارد و در ادامه خواب دیده شده‌ها بر حسب حروف الفبایی تعبیر شده‌اند. اما متن کنونی پیش روی چاپ شده، رساله‌ای مختصرتر و در پنجاه و سه باب کوتاه است که برای نخستین بار تصحیح انتقادی آن بر اساس هشت نسخه‌ی خطی انتشار یافته است. متن در بردارنده‌ی مقدمه‌ای نسبتاً مفصل از زندگی و آثار تفلیسی و نقد کامل التعبیر است. در بخشهای پایانی پیوستهایی از چند متن کهن آمده که بخشهایی از دانش خوابگزاری داشته‌اند. واژه‌های دشوار آن نیز تفسیر شده است. این کتاب برگزیده‌ی جشنواره‌ی حامیان نسخ خطی سال ۱۳۸۹ نیز بوده است.