بیان الطب درسنامه پزشکى کهن سده ششم به زبان فارسى
حبیش تفلیسی از نویسندگان مشهور سده‌ی ششم هجری است که بیشتر آثارش را به زبان فارسی و عربی و اساساً در قونیه و بغداد نگاشت. مشهورترین تألیف مؤلف یاد شده کامل‌التعبیر است. وی در علوم مختلف مانند تفسیر قرآن، نجوم، ادبیات و کیمیا نیز آثاری داشته است. اما به جز این دست‌کم پنج رساله‌ی وی در قلمرو پزشکی و داروسازی کهن بوده است. بیان الطب به زبان ساده، بنیانهای پزشکی کهن و از جمله مقوله‌ی مزاجها و کالبدشناسی را به دست داده است. تفلیسی معتقد به ارتباط ستارگان با بارداری و نیز سلامتی انسان و حتی به هنگام دارودهی بیماران است. وی به تعداد روزهای سال، کتابش را به سیصد و شصت بیماری اختصاص داده است. یکی از مشخصات آثار تفلیسی این است که چنان می‌نگارد که به کار عامه‌ی مردم آید و بنابراین مخاطب آثارش دانشمندان نیستند. ویژه‌ی متخصصهای حرفه‌ای نیست تا مانند قانون ابن‌سینا یا ذخیره‌ی خوارزمشاهی بوده باشد. بر سر هم با آنکه آثار فارسی‌اش را بیشتر در قونیه‌ی ترکیه امروزی نوشته بوده، آسان می‌نگارد و آرزو می‌کند آثارش به کار همگان آید و یادگاری از او باشد. چندان‌که در مقدمه‌ی کتاب از سوی مصحح کنونی آمده این کتاب از واپسین یا شاید آخرین کار تفلیسی باشد که موفق نشده از سواد به بیاض درآورد. یکی از اسنادش آن است که در تمام نسخه‌های خطی باب بیستم یافته نمی‌شود. در بخش بیماریهای زنان نیز افتادگیهایی وجود دارد که در همه‌ی نسخه‌ها مشترک است. سیدحسین رضوی برقعی در روندی پانزده ساله در فاصله‌ی ۱۳۷۴-۱۳۸۹ خورشیدی سه نسخه‌ی جدید از کتاب را شناسایی کرده و سرانجام بر اساس پنج نسخه‌ی خطی آن را ویراسته است. مقدمه‌ای طولانی نزدیک به یکصد صفحه به نقد زندگی و آثار تفلیسی و به ویژه پزشکی‌پژوهی وی اختصاص یافته است. این کتاب در بردارنده‌ی متن اصلی است که واژه‌نامه‌های دوزبانه‌ای بدان افزوده شده است. این کتاب سرانجام در تابستان ۱۳۹۰ در تهران از سوی نشر نی منتشر شد. مجلد دوم که هنوز انتشار نیافته تعلیقات کتاب خواهد بود
.
