نوسروده‌های عباس فرساد
در همین سایت بود که پیش از این مقاله‌ای با عنوان در ستایش عباس فرساد منتشر شده است. اوایل اسفندماه 1398ش پساکروناآیی چینی‌بنیان به کشور ایران که روزهای خانه‌نشینی ایرانیان آغاز شده بود از استاد عباس فرساد شاعر غزلسرا و طنزپرداز قمی خواستم در اوقات فراغت شعری طنزگونه درباره کرونا بسرایند. ایشان قبول زحمت کردند و طنزی قمی ساختند. ملاحت آن با خوانش قطعه زیرین با لهجه قمی هویداتر می شود به ویژه وقتی خودشان آن را با نمک‌باری ذاتیشان بخوانند.
پندهای کرونایی
ای خردمند عاقل و دانا
شمه‌ای گویمت من از کرونا
کرونا همچون موش می‌باشد
چونکه در جنب و جوش می‌باشد
هر سوراخی که می‌کند پیدا
بی‌مهابا به توش می‌باشد
چونه‌بندو ببند بر چونه
تو بمون چند روز در خونه
کرونا قد قورباغه که نیست
او به اندازه ملاقه که نیست
بهر نابودی من و تو و ما
همه دانند که بی‌علاقه نیست
کرونا ریزریز می‌باشد
زبل و تند و تیز می‌باشد
تخس و مرموز و هیز می‌باشد
چونه‌بندو ببند بر چونه
تو بمون چند روز در خونه
بهر این کار پر یا پوچ نکن
با کسی هیچ ماچ و موچ نکن
پیش من هی کوروچ کوروچ مکن
چشماتو باسم تو لوچ نکن
چونه‌بندو ببند بر چونه
تو بمون چند روز در خونه
دستارو بشور با صابون
یا کمی تاید یا کمی اشنون
شستشو کن دوباره با الکل
نکنی میری کنج قبرسون
چونه‌بندو ببیند بر چونه
تو بمون چند روز در خونه
ننجونم میگه این کرونا کو
بزنم تو مخش با این جارو
میگه اون قد بچه گربه که هه
اگه من کشتمش تو هیچی نگو
چونه‌بندو ببند بر چونه
تو بمون چند روز در خونه
الغرض با تو گفتگو کردم
بغضهایی که در گلو کردم
توی خونه نشستم و هر دم
با خودم هی بوگو نگو کردم
چونه‌بندو ببیند بر چونه
تو بمون چند روز در خونه
بیشینم تو خونه دم نزنم
تو خیابون نرم قدم نزنم
حرف بیهوده دم به دم نزنم
الکی حرف با ننم نزنم
چونه‌بندو ببند بر چونه
تو بمون چند روز در خونه
حاج خانم هر چه میگه گوش کنم
نه که ناله کنم نه جوش کنم
کز کنم گوشه ای و چنده زنم
خودمو مثل بچه موش کنم
چونه بندو ببیند بر چونه
تو بمون چند روز در خونه
دستکش به دست خویش کنم
نه نگاه به پس و پیش کنم
بیشینم گوشه‌ای به تنهایی
فکر این حالت پریش کنم
چونه‌بندو ببند بر چونه
تو بمون چند روز در خونه
کرونا تا که تار و مار بشه
زار و درمانده د فرار بشه
تا سلامت دوباره یار بشه
زندگی باز برقرار بشه
چونه‌بندو ببیند بر چونه
تو بمون چند روز درخونه
خوش آمدی جونم
سروده زیرین از آخرین شعرهای استاد فرساد است که به مناسبت قدردانی از پزشکی‌پیشگان در ایام کرونا در اسفند 1398ش به نظم درآمده است.
سرو قامتان جبهه سلامت
تقدیم به پزشکان و پرستاران کوشا در راه مبارزه با ویروس کرونا
به جمع طبیبان ایران درود
درود من سوخته تار و پود
به آن شیرمردان و برنازنان
سلامی دوباره به این ناجیان
به دفع بلایی چنین مرگ‌خیز
که هستند در حمله و در ستیز
به آنان که شب تا سحر سوختند
زمین و زمان را به هم دوختند
درودم به تو ای پرستار باد
دعای مریضان تو را یاد باد
شما ناجی جان این ملتید
شما جان‌نثاران با همتید
شما عاشقانید بر کار خویش
شما دوست دارید بیمار خویش
شما همچو کوهید بس استوار
به همت به مردانگی پایدار
به کشتی طوفان‌زده ناخدا
شما ناخدایید و هم باخدا
نوشتید مشق محبت را شما
به ما یاد دادید مهر و وفا
چه زیباست این طرز کردارتان
خداوند ایران‌زمین یارتان
